چقدر سخته دلت بخواد سرت رو باز به دیواری تکیه بدی که یه باز زیر آوار غرورش همه وجودت له شده....
چقدر سخته تو خیالت ساعت ها باهاش حرف بزنی اما وقتی دیدیش هیچ چیزی جز سلام نتونی بگی...
چقدر سخته وقتی پشتت بهشه دونه های اشک گونه هات رو خیس کنه اما مجبور باشی بخندی تا نفهمه هنوزم دوسش داری...
چقدر سخته گل آرزوهات و تو باغ دیگری ببینی و هزار بار تو خودت بشکنی ولی آروم زیر لب بگی .. گل من باغچه نو مبارک....